Jende askorentzat Ibon Urrutia (Bilbo, 1992) izan da “El conquistador del fin del mundo” lehiaketaren aurtengo edizioko konkistatzailea. Irabazi ez duen arren, lehiaketatik ez da esku hutsik itzuli. Publikoaren gustokoena bera izan denez, bidaiatzeko 3000 euro irabazi zituen atzoko finalean (%31,1eko ikusle kuota). Irakasle ikasketak egiten ari da egun bilboko gazte polifazetikoa.
Iritsi zaren lekura iritsiko zinela uste zenuen?
Egia esan ni hara joan nintzenean asko ez pentsatzea erabaki nuen baina hala ere, urrun helduko nintzela uste nuen. Lagunek aldiz, badirudi bazekitela programa nola joango zen eta hasieratik esaten zidaten gutxienez finalera helduko nintzela!
Etxetik horrelako espektatibak eramanda, ezin gutxiago eman! (kar, kar, kar)
Nolatan erabaki zenuen ‘El conquistador del fin del mundo’ saioko casting-era aurkeztea?
Conquistadorearen kontu horrekin nahiko goiz hasi nintzen. 16 urte nituela auzoko lagun batekin adostu nuen aurkeztuko nintzela eta horrela egin nuen. Lehengo casting-ean ez nuen zorterik izan baina bigarrenean aldiz bai. Ikusi nuen lehengo egunetik gustatu zitzaidan programa eta kamisetetan jartzen duen moduan: non gogoa han zangoa. Gogoak banituen bai.
Zaila izan da horrenbeste jendek sartu nahi duen lehiaketa batean sartzea?
Nik espero nuen casting-ak luzeagoak izango zirela, eta 5-7 minutukoak dira bakarrik. Hori egitearekin listo. Ondoren deiak datoz eta froga medikuak ere. Nik espero nituen aurreko probak, baina ez zegoen bigarren casting-ik eta 5 minutu horiekin balio badie, nahikoa.
Argi dagoena zera da: astakeriaren bat esatea oinarrizkoa dela esatea eta kapitainei buruzko zer edo zer ere bai. Ezin zara sartu esanez beste 2.000 pertsonaren modukoa zarela, norberaren marka berezia utzi behar da han.
Bertara iritsi eta bizitakoa bizi ondoren, saioarekiko zenuen ikuspegia aldatu al da?
Erabat. Etxetik ikusten dena nire ustez politena da: probak, paisaiak, txisteak...baina atzekoak ere badaude. Atzekoak kamara kontuak dira, hara joan eta hau grabatu, besterea mugitu eta bestea grabatu.
Atzekoen artean ere desplazamenduak zeuden, hegazkinez, kotxez eta autobuses, horien artean 26 orduko bidaia autobus baten barruan!
Etxetik ematen duen bezain gogorra da lehiaketa edo unerik zailenak erakusten dira?
Telebistan gogorra dela nabaria da bai, baina ikusten ez dena gosea da. Ez berez gosea, baizik eta ahultasun sentsazioa, altxatzeko gogorik ez izatea eta egunerokotasuneko nekea. Lo egin eta berdin berdin esnatzea.
Eguraldiaren kontuarekin zorte ona izan dugu aurten, ez baitu ia hotzik egin. Hala ere niretzako gogorrena orduak eta egunak egoera horretan jasatea zen.
Erraza da tranpak egitea?
(Kar, kar, kar) galdera ona. Programan tranpa mota asko daude, hala nola, probetan egiten direnak, kamara atzean egiten direnak eta joan aurretik egin daitezkeenak. Baina hala ere tranpak egiteko motibazio onena gosea da.
Helburua jatea izanda milaka tranpa egiten saia zaitezke, hori bai, kontu handiz, beti adi eta kamara eskuan daudelako. Hala ere noizbehinka lortzen da horrelakoak egitea.
Lehiaketatik pasatzeak nola aldatu du zure bizimodua, baldin eta aldatu badu?
Nire kasuan ez zait bizitza ia aldatu, hangoa niretzako han geratu zelako. Hala ere argi dago Euskal Herri mailan “el conquistador” hau oso arrakastatsua dela eta eragin minimoa sortzen duela edonorengan.
Zenbait ikastoletatik ibili naiz nire hango esperientzia azaltzen eta jendea apuntatzeko animoak ematen.
Bestetik nik nire bizitzarekin jarraitzen dut lehen moduan eta horrela jarraitzea espero dut aurrerantzean. Hala ere eitb-tik eskaintzaren bat agertzekotan pentsatuko nuke! (kar, kar, kar).
Erraza izan da ikasketak eta lehiaketako egonaldia konbinatzea?
Hasiera batean oso zaila ikusi genuen kurtsoarekin aurrera egitea kanpoan hilabete bat ikasi gabe egonda. Hala ere irakasle guztiekin hitz egin nuen eta lauhilabete bukaeran pilak jarri ondoren, ez nintzen atzean geratu.
Esan beharra daukat Haur Hezkuntzako gradua oso praktikoa denez, hainbat praktika galdu ditudala nabaritu dudala eta galdutakoak zaila da pasatutakoan berreskuratzea.
Zer eman dizu lehiaketak?
Niretzako politena izan da ez dela lehiaketa bat bakarrik izan. Han ikusitakoak niretzako harrigarriak izan dira, batez ere programako azkenengo etapan (Iguazu-ko ur-jauziak).
Ezagutu dudan jendea ere oso ezberdina da nirekiko eta harritu naiz han bizitako esperientziek sortzen duten lotura pertsonen artean.
Argi daukat niretzako kriston esperientzia errepikaezina izan dela eta han ikasitakoak ez nituzkela hemen inoiz ere ikasiko.
Aipagarrienen artean ere badago, han egonda familia, lagun eta jendea hurbilarekiko daukadan dependentzia. Bueltatutakoan jaso nuen harrera ahaztezina izango da niretzako.
Zer eman diozu zuk lehiaketari?
Programakoek casting-ak egiterakoan perfil mota ugari bilatzen dituzte fisikoari eta arlo psikologikoari erreparatuz. Saiatzen dira ahalik eta publiko gehienengana hurbiltzen. Nire kasuan publiko gaztea integratzen saiatu dira eta zenbait kasutan lortu ere. Gaztetxo kirolariaren irudiarekin sartu nintzen ni eta han egindakoa ikusita, asmatu dute.
Lehiaketan sorpresak eman ditudala uste dut, hasiera batean faborito ziren horietako batzuk atzean geratzen ziren bitartean. Sorpresa horiek programa mamitsuagoa egiten dute.
Testua: Ander Barinaga-Rementeria
Posted in: 
0 iruzkin:
Post a Comment